
«Ομιλίες»: Το αποκριάτικο θέατρο δρόμου της Ζακύνθου
Ένα χαρακτηριστικό είδος θεάτρου δρόμου, που έρχεται από τα χρόνια της Αναγέννησης και της Κομέντια ντελ’ Άρτε.
Ένα χαρακτηριστικό είδος θεάτρου δρόμου, που έρχεται από τα χρόνια της Αναγέννησης και της Κομέντια ντελ’ Άρτε.
Ένα μοναδικό έθιμο, με τελετουργικό που παραπέμπει στην αρχαιότητα, αναβιώνει κάθε χρόνο την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς σε δύο χωριά της Βόρειας Κέρκυρας.
Ένα μοναδικό δρώμενο που οι κάτοικοι του Κρυόνερου της ανατολικής Θράκης αναβίωναν τη Δευτέρα της Τυρινής, συμβολίζοντας την καλή χρονιά και τη γονιμότητα της γης.
Ένα έθιμο που έφεραν μαζί τους οι πρόσφυγες από την ανατολική Θράκη και που αναβιώνει κάθε χρόνο ανήμερα της εορτής του Αγίου Αθανασίου.
Η λαϊκή παράδοση του ανθρωπόμορφου τέρατος, που έρχεται την περίοδο των Χριστουγέννων για να τιμωρήσει τα άτακτα παιδιά.
Γνωστό επίσης ως Μιγκέ ή Κονβαλλάρια ή Μαγιάτικη ή το «Δάκρυ της Παναγιάς», είναι γεμάτο συμβολισμούς και παραδόσεις.
Οι θρησκευτικές εκδηλώσεις χαρακτηρίζονται από την επτανησιακή πολυφωνική εκκλησιαστική μουσική και από έθιμα που έχουν βαθιές ρίζες.
Ένα παραδοσιακό δρώμενο που αναβιώνει κάθε χρόνο στη Νάουσα την περίοδο της Αποκριάς, με ρίζες στην αρχαιότητα και την τουρκοκρατία.
Έθιμα, παραδοσιακές τέχνες και κοινωνικές τελετουργίες από τα νησιά μας εγγράφονται στο Εθνικό Ευρετήριο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ελλάδας.
Κοινό χαρακτηριστικό η επιθυμία των ανθρώπων ν’ αφήσουν πίσω ό,τι τους παίδεψε τον χρόνο που φεύγει και να υποδεχθούν με τύχη το νέο έτος.
Οι παραδόσεις πίσω από τον χορηγό των Χριστουγέννων και η προέλευση της φιγούρας, που δεν έχει καμία σχέση με τον Άγιο Βασίλειο ή τον Άγιο Νικόλαο.
Με τη δύναμη του νερού καθαρίζουν εδώ και πολλά χρόνια ρούχα, χαλιά, σκεπάσματα, ενώ αποτελούν τόπο συνάντησης και πολλές φορές γλεντιού τους μήνες του καλοκαιριού.
Ένα από τα έθιμα του Πάσχα που έχουν άμεση σύνδεση με την τιμωρία του Ιούδα. Λαμβάνει χώρα το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου, πριν από το «Χριστός Ανέστη».
Ένα ξεχωριστό πασχαλινό έθιμο, που τελείται κάθε χρόνο στο χωριό Άγιος Ισίδωρος της Ρόδου.
Πολλά διατηρούνται μέχρι σήμερα, άλλα ξεχάστηκαν και άλλα αναβιώνουν ή αναπαριστώνται από διάφορους φορείς.
Τα έθιμα και οι παραδόσεις στο νησί των Φαιάκων, όπου Ορθόδοξοι και Καθολικοί Χριστιανοί γιορτάζουν μαζί το Πάσχα από το 1583.
Διοργανώνεται κάθε χρόνο στις 20 Ιανουαρίου στο Σαν Σεμπαστιάν της Χώρας των Βάσκων κι έχει τις ρίζες της στους Καρλικούς Πολέμους.
Ηπειρώτικο χορευτικό έθιμο, που χάνεται στα βάθη των αιώνων κι έχει συμπεριληφθεί στο Εθνικό Ευρετήριο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.
Φινλανδική γιορτή με σκωπτικό περιεχόμενο και θρησκευτικές ρίζες. Όποιος ξυπνήσει τελευταίος το πρωί της 27ης Ιουλίου, «μπουγελώνεται» ή πετιέται στην κοντινότερη λίμνη.
Το έθιμο των Λιγουτσιάρηδων αναβιώνει την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, ο Σύλλογος Βλάχων Βέροιας, σε μια προσπάθεια διατήρησης της παράδοσης των Βλάχων της περιοχής.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΟ EMAIL ΣΑΣ
Εγγραφείτε στο Newsletter μας για να λαμβάνετε κάθε μέρα στο email σας τα σημαντικότερα άρθρα του «Σαν Σήμερα .gr»
ΜΟΝΑΔΙΚΑ ΠΡΟΝΟΜΙΑ ΜΕΛΟΥΣ
Γίνε συνδρομητής με μόλις 8 € / μήνα, στήριξε τον αγαπημένο σου ιστότοπο
και απόλαυσε premium περιεχόμενο, χωρίς διαφημίσεις!