«Μάνα», τής είπα μέσα απ’ τα κάγκελα του κρατητήριου,
«σού ’χω μιλήσει τόσο λίγο... Όταν θα βγω...».
Δίπλα στεκότανε ο χωροφύλακας.
Αντιμετώπιζα την περίπτωση
να μην τήν ξαναδώ ποτέ.
Σαν έπειτα από χρόνια πήγα σπίτι
έπεσε μες στην αγκαλιά μου κ’ έκλαιγε,
όμως τα λόγια πάλι βγήκανε φτωχά.
Και πήρα τά ξυριστικά μου σύνεργα
νά κάνω μπάνιο καί νά ξυριστώ.
Τα λόγια

Τίτος Πατρίκιος
(γ. 1928)
έλληνας ποιητής, από τους σημαντικότερους της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς.