Δεν είναι η ποίηση

δεν είναι η ποίηση
κλειστός τόπος για ονειροπόληση
δρόμος στην αδιέξοδη ώρα της νοσταλγίας
σάρκα του ρίγους στα νερά
μάτια που δώσανε το φως στο πλοίο που σαλπάρει
δεν είναι η φιλέρημη ψυχή του δειλινού
ένα νησί με ιδαλγούς στη λάμψη του πελάγου
γράμμα σταλμένο σε νεκρό
κόρφος γυναίκας να κρυφτείς
δεν είναι η ποίηση
να κλάψεις

κλειστός τόπος για ονειροπόληση
φέρνει τη νήπια αίσθηση της πρώτης χαραυγής
κι είναι η συμφιλίωση ενάντιων πραγμάτων
αυτό που δένει το θεό
με το εφήμερο
το στήθος με τη λησμονιά
το βίο τον ανθρώπινο
με τη δικαιοσύνη

δεν είναι η ποίηση
κλειστός τόπος για ονειροπόληση
είναι το άλλο νόημα των πραγμάτων

λέει τη νύχτα
έναν παλιό δρόμο
που φέρνει στ' όνειρο
τ' όνειρο
αίμα των παιδιών και των απελπισμένων
λέει το θάνατο πατρίδα
τη μουσική
λόγο βαθύ των σιωπηλών πραγμάτων
τον έρωτα
ποινή προγονική
κι ακόμα λέει τον άνθρωπο λεία της μοναξιάς

η ποίηση δεν κατοικεί
μιαν έρημη καρδιά
και θέλει την ανέραστη γυναίκα
δίχως σώμα

δεν είναι η ποίηση
κλειστός τόπος για ονειροπόληση
είναι το άλλο νόημα των πραγμάτων