Λαύριο

Ποιός μίλησε για ομορφιά
Το πρόσωπο της πόλης είναι βλογιοκομμένο
Απ' τη σκουριά και την απόγνωση
οι ευρύχωροι δρόμοι μοιάζουν σάμπως
αγορασμένοι απὸ δημοπρατήριο
Κ' έρχεται η παλίρροια των ερειπίων
μ' ένα βραδύ καλπασμὸν ανελέητο,
Από νύχτα σε νύχτα συναντιούνται
δυό σύντροφοι.
Ένα σύγνεφο στέλνει η βροχὴ
και τους κρύβει.
Στ' αψηλά τους τα μέτωπα λημεριάζει
Ένας άνεμος.
Πίσω απ' όλες τις πράξεις τους γλυκοφέγγει
ένας ήλιος.
…Σ' ένα δρόμο βαθὺ θα χωρίσουνε
Δεν πλατύστομες κούπες αγάπης τα χέρια τους
θ' ανταμώσουνε σ ̓ ένα ξεστὸ «εις υγείαν».
Κ' εγώ πόσο μικρός που φανερώθηκα
σε κείνη τὴν πολιορκημένην άνεση
όντας τις πικρονύχτες με τριγύριζες
σα ρίγος διαπερνώντας το τρισκόταδο
κι άναφτες τα καντύλια ενὸς οράματος
σ' όλα τα παρεκκλήσια του αίματός του.
Με τυραννούνε οι πράξεις που δεν τόλμησα
το αίμα που δεν έδωσα με καίει!